Η διάγνωση σχετικά με την υπογονιμότητα αποτελεί αδιαπραγμάτευτα μία στρεσογόνα κατάσταση, δηλαδή δημιουργεί υπερβολικό άγχος. Μία προσπάθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης δε, αποτελεί μία ιδιαίτερα αγχώδης διαδικασία. Η φιλική συμβουλή του γυναικολόγου στο τέλος της επίσκεψης είναι: «Χαλάρωσε κι όλα θα πάνε καλά!» Διατύπωση που φορτίζει τη γυναίκα με επιπλέον βάρος και την ευθύνη για το στρες που νιώθει. Επίσης μάθετε όσα χρειάζεστε για την Εξωσωματική Γονιμοποίηση εδώ και εδώ.
Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε το άγχος, ενώ βρισκόμαστε σε μία εξωσωματική προσπάθεια;
Όλα όσα χρειαζόμαστε να μάθουμε σχετικά, ώστε κατά τη διάγνωση να δρούμε με σωστή – αποτελεσματική αντιμετώπιση άγχους:
1. Αναγνώριση συμπτωμάτων
2. Ψυχοσωματικά συμπτώματα εμφάνισης του στρες κατά τη διάρκεια μία προσπάθειας εξωσωματικής γονιμοποίησης.
3. Τρόποι για να νιώσουμε καλύτερα.
4. Ερευνητικά αποδεδειγμένες και ενδεδειγμένες θεραπευτικές παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση άγχους.
Τι είναι το άγχος;
Είναι μία απολύτως απαραίτητη λειτουργία του οργανισμού μας για να μπορέσει να επιβιώσει.
Για παράδειγμα, όταν θέλουμε να διασχίσουμε τον δρόμο, ο οργανισμός μας βρίσκεται με μία κατάσταση εγρήγορσης – υγιούς στρες, έτσι ώστε να είμαστε έτοιμοι να αντιληφθούμε αν κινδυνεύουμε από κάποιο αυτοκίνητο και να απομακρυνθούμε. Τη στιγμή που είμαστε ασφαλείς, αυτό το “σύστημα συναγερμού μας” σταματά, και βρισκόμαστε ξανά σε μία ήρεμη κατάσταση, στην οποία δεν ανησυχούμε. Σκεφτείτε όμως πως οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής μας, μας κρατούν συνεχεία σε μία κατάσταση εγρήγορσης, και πόσο δυσκολεύουμε έτσι το σώμα μας να λειτουργήσει σωστά.
Και πώς καταλαβαίνουμε (διάγνωση) ότι έχουμε στην εξωσωματική υπερβολικό άγχος;
Το πιο γνώριμο σύμπτωμα του υπερβολικού στρες είναι συνήθως κάποια δυσκολία στην αναπνοή ή ίσως βάρος στο στήθος. Όμως το άγχος σχετικά με την υπογονιμότητα έχει πολλούς και διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους εμφανίζεται, και ίσως δεν έχει περάσει καν από το μυαλό μας ότι πρόκειται για αυτό.
Αυτό που αναγνωρίζουμε ως άγχος και συγκεκριμένα στην εξωσωματική, είναι τα σωματικά συμπτώματα:
- Αυξημένος καρδιακός παλμός
- Ζαλάδα
- Ιδρώτας
- Κεφαλαλγίες
- Κλάμα
- Κόπωση
Το στρες όμως στην εξωσωματική δημιουργεί αλλαγές και στη συμπεριφορά μας:
- Αλλαγές στην όρεξη και στον ύπνο
- Μείωση της απόδοσης στη δουλειά
- Κοινωνική απομόνωση
- Δυσκολίες στην επικοινωνία με τους γύρω
- Αύξηση ανθυγιεινών συμπεριφορών (π.χ. κάπνισμα, αλκοόλ)
- Αίσθηση ανυπομονησίας και βιασύνης
Και φυσικά όλα αυτά κατά την εξωσωματική, σχετίζονται και με τον τρόπο σκέψης μας, ο οποίος δε μένει ανεπηρέαστος (άγχος).
- Καταναγκαστικές σκέψεις
- Δυσκολίες στη συγκέντρωση και την προσοχή
- Αίσθηση αβοηθητότητας
- Αίσθηση απώλειας ελέγχου
- Χρόνια και γενικευμένη ανησυχία
Και τελικά αυτό που μένει πολύ καλά αποτυπωμένο στη διαδρομή σχετικά με την εξωσωματική είναι τα συναισθήματά μας:
- Θλίψη, στεναχώρια
- Εκνευρισμός
- Αίσθηση απομόνωσης
- Χαμηλή αυτοεκτίμηση
- Φόβος
Από τη διάγνωση και σε όλη τη μετέπειτα διαδικασία, οι συνεχείς εναλλαγές ελπίδας – απογοήτευσης οδηγούν τη γυναίκα σε συναισθηματική εξουθένωση.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να νιώσουμε καλύτερα έπειτα από τη διάγνωση και να υπάρξει αντιμετώπιση άγχους;
Έρευνες έχουν αποδείξει σχετικά με το άγχος και την υπογονιμότητα ότι η αύξηση της ανθεκτικότητας στα αρνητικά συναισθήματα είναι ένα δυνατό όπλο στα χέρια της γυναίκας για τη διάγνωση και την αντιμετώπιση άγχους (στρες) που δημιουργείται.
Με ποιο τρόπο επιτυγχάνεται;
Αρχικά, αποκτάμε επίγνωση.
Χρειάζεται να είμαστε ενήμεροι σχετικά με τις πιθανές δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν στο κάθε βήμα ξεχωριστά. Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχει φτωχή ανταπόκριση στα φάρμακα, να μην επιτευχθεί γονιμοποίηση ή εμφύτευση. Κρατάμε στο νου μας όλες τις πιθανότητες. Προσοχή! Η πρακτική δεν οδηγεί στο συμπέρασμα «προετοιμαστείτε για τα χειρότερα». Αυτό είναι μία σκέψη προς αποφυγή. Η επιστήμη ισχυρίζεται ότι το να εστιάζουμε στο χειρότερο σενάριο αυξάνει το στρες στην εξωσωματική που νιώθουμε στο παρόν και δε βελτιώνει σε καμία περίπτωση το πώς θα νιώσουμε στο μέλλον.
Επίπλεον, αλλάζουμε τρόπο σκέψης.
Το ταξίδι στην υπογονιμότητα είναι μακρύ, γεμάτο ανησυχίες, άγχος, «πρέπει-δεν πρέπει». Είναι σημαντικό και απολύτως εφικτό να μειώσουμε την επίδραση τους στη ζωή μας.
Πρακτικοί τρόποι για να το καταφέρουμε
Αναγνωρίζουμε σε τι έχουμε έλεγχο και σε τι όχι.
Ενώ έχουμε οργανώσει την υπόλοιπη ζωής μας κι έχουμε φτιάξει ρουτίνες, ξέρουμε τι να περιμένουμε π.χ. πηγαίνοντας στη δουλειά, συναντώντας φίλους, ή τις ανάγκες που έχει το σπίτι μας. Η υπογονιμότητα είναι μία δυσκολία πάνω στην οποία δε μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο που θα θέλαμε και έτσι κατά την εξωσωματική επικρατεί το άγχος.
