Αρχικά να πούμε ότι αν είσαι της υπομονής επιλέγεις να πας στο ελικοδρόμιο της hoper που βρίσκεται στο Κορωπί από την Λεωφόρο Βουλιαγμένης, ειδάλλως η πιο σύντομη επιλογή είναι η Αττική οδός.
Μιλάμε φυσικά για όσους φεύγουν μέσα από την Αθήνα, γιατί εάν κάποιος έρχεται από το αεροδρόμιο, ουσιαστικά είναι πολύ κοντά. Θετικό πρόσημο, στο ότι υπάρχει διαθέσιμος χώρος για να παρκάρει ένα αυτοκίνητο που θέλει να αφήσει τους ταξιδιώτες. Εξίσου θετικό, ότι υπάρχει η δυνατότητα μέσα από το site της εταιρείας να κλείσεις, με μια επιπλέον χρέωση, ένα transfer που θα σε παραλάβει από το σημείο που θέλεις για να σε μεταφέρει στο ελικοδρόμιο.
Η πτήση
Ήρθε η ώρα η μεγάλη… Το χαμογελαστό προσωπικό της hoper θα σας βάλει μέσα στο ελικόπτερο και θα φροντίσει για την ασφάλεια σας, κοινώς θα σας ενημερώσει να δεθείτε, θα κλείσει καλά την πόρτα και θα σας δώσει όποια, μα όποια πληροφορία θέλετε να μάθετε.
Κάπου εδώ, να πω ότι το μόνο που δεν ρώτησα, είναι τι διαμέτρου είναι οι βίδες που έχει το ελικόπτερο.
Αυτό λοιπόν, είναι το τεράστιο Plus, το ευγενικό προσωπικό, έτοιμο να σε εξυπηρετήσει και να σου λύσει τις απορίες σου, όσο περίεργες και αν είναι.
Αφού έχουν μπει λοιπόν όλοι οι επιβάτες, ο πιλότος – στη δική μας περίπτωση ο Φίλιππος- δίνει τα ακουστικά στον κάθε επιβάτη. Τα συγκεκριμένα ακουστικά απομονώνουν τον ήχο του έλικα και ακούς τους υπόλοιπους από την ενδοεπικοινωνία.
Έπειτα χρειάζεται μια μικρή αναμονή 2-3 λεπτών για να ζεσταθεί ο κινητήρας, και ωωωωωπ απογειώνεσαι και αρχίζεις να βλέπεις τον κόσμο από ψηλά. Σε αυτό το σημείο, να πούμε για όσους είναι λάτρεις της λεπτομέρειας, ότι το ελικόπτερο που επιβιβάστηκα είναι το Robinson R44.
Η πρώτη αίσθηση, για όσους δεν έχουν βιώσει ξανά πτήση με ελικόπτερο, είναι μοναδική, καθώς είσαι στον αέρα, αλλά όχι πολύ ψηλά όπως με το αεροπλάνο, οπότε μπορείς να απολαύσεις την θέα πολύ πολύ πολύ καλύτερα.
Εμείς, καθώς ήταν μια αναγνωριστική πτήση και όχι κανονικό ταξίδι – κάποιος έπρεπε να γυρίσει στο γραφείο να γράψει για να διαβάσετε αυτές τις γραμμές- περιηγηθήκαμε στην ακτογραμμή της Αθήνας, όπου ευχαριστηθήκαμε το γαλάζιο της θάλασσας να μπλέκεται με το γαλάζιο του ουρανού και τις όμορφες παραλίες της Αττικής. Μάλιστα διακρίναμε άνετα τους λουόμενους να κάνουν τις βουτιές τους.
Ήρθε η ώρα της επιστροφής και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής απογοητεύτηκα… γιατί ήθελα κι άλλο. Είναι φανταστική η αίσθηση του να πετάς με ελικόπτερο, οπότε τολμώ να πω, ότι δεν αφορά μόνο τον προορισμό, δηλαδή το ότι φτάνετε στο νησί επιλογής σας πολύ γρήγορα, αλλά και το απίστευτο βίωμα της πτήσης. Επιπρόσθετα, να τονίσω ότι το ελικόπτερο «δεν κουνάει», όπως πολλοί φοβούνται.
Ο Φίλιππος (ο πιλότος μας για όποιον το ξέχασε), προσγείωσε το ελικόπτερο πολύ ομαλά και περιμέναμε 2-3 λεπτά να σταματήσει ο έλικας. Δεν αποβιβάζεται κανείς εάν δεν το πει ο πιλότος και εάν δεν έρθει το προσωπικό εδάφους να ανοίξει την πόρτα.
Εν κατακλείδι, το προτείνω ανεπιφύλακτα, ειδικά εάν δεν έχετε πολύ χρόνο (μεγάλη άδεια) και θέλετε να γλυτώσετε κάθε λεπτό για τις διακοπές σας.
Tips – Μην πείτε ότι σας το είπα εγώ
>> Φροντίστε να είστε 15 λεπτά νωρίτερα στο ελικοδρόμιο. Δεν θέλετε να χάσετε την πτήση σας, ούτε να σας κοιτούν στραβά οι υπόλοιποι συνεπιβάτες στην περίπτωση που τους καθυστερήσετε.
>> Καθήστε μπροστά -είδατε που σας είπα να πάτε νωρίτερα- έτσι θα έχετε πανοραμική θέα. Και πίσω θα το απολαύσετε, αλλά είναι ένα τσακ παραπάνω η εμπειρία εάν κάθεσαι μπροστά.
>> Μην έχετε μαζί σας κανένα χυμό, καφέ οτιδήποτε τέλος πάντων που μπορεί να χυθεί, γιατί δεν επιτρέπεται στην πτήση και θα το πετάξετε πριν μπείτε στο ελικόπτερο.
>> Δεν το λες και οικονομικό για την μέση οικογένεια στην Ελλάδα, αλλά το λες ιδανικό για single που θέλουν να γλυτώσουν χρόνο και να εντρυφήσουν στις διακοπές τους. Ενδεικτικά, για ένα άτομο το κόστος για Αθήνα-Τήνο (μετ’ επιστροφής), με μια χειραποσκευή είναι 684 ευρώ.
Μπορείτε να δείτε αναλυτικά τις τιμές και τους προορισμούς στο site της hoper.
