Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για το πανεπιστημιακό άσυλο και κυρίως για την νομοθεσία που προώθησε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για την φύλαξη και ασφάλεια των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων μέσω της πρόσληψης ομάδας 400 άοπλων ειδικών φρουρών με την επίσημη ονομασία Ο.Π.Π.Ι δηλαδή “Ομάδα Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων” οι οποίοι θα τοποθετούν σε συγκεκριμένα ΑΕΙ της χώρας αρχικά όπως το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη.
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο οι ομάδες αυτές των ειδικών φρουρών θα έχουν ως σκοπό την φύλαξη των κτηρίων και των προσώπων από αξιόποινες πράξεις, την ανίχνευση απαγορευμένων και επικίνδυνων ουσιών και αντικειμένων και την καταγραφή των χώρων με εικόνα και ήχο.
Αυτή η κίνηση της κυβέρνησης, με σκοπό την αναβάθμιση των Πανεπιστημίων τα οποία τις τελευταίες δεκαετίες απασχολούν συνεχώς τα μέσα ενημέρωσης αλλά και τους πολίτες με τη διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, τις καταστροφές δημόσιας περιουσίας, τις απειλές σε καθηγητές και ακαδημαϊκούς και την κατάληψη των χώρων από ομάδες ατόμων άσχετων με τον χώρο της εκπαίδευσης, βρήκε μπροστά της αντίσταση από διάφορα μέλη του κοινοβουλίου τα οποία προέβαλαν ως επιχείρημα κατά του νομοσχεδίου άλλες φορές το πανεπιστημιακό άσυλο, άλλες φορές την μη δημοκρατική φύση αυτού του νομοσχεδίου και άλλα παρόμοια επιχειρήματα.
Ωστόσο το άσυλο σύμφωνα με όλους τους νόμους που έχουν ψηφιστεί κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα όπως οι νόμοι του 1982 επί ΠΑΣΟΚ, ο νόμος Γιαννάκου το 2007, ο νόμος Διαμαντοπούλου το 2011 και ο νόμος Γαβρόγλου το 2017, διασφαλίζουν την ακαδημαϊκή ελευθερία, την διακίνηση των ιδεών, τη μάθηση, τη γνώση και την εργασία, έννοιες που χαρακτηρίζουν τη φύση του ασύλου σε αντίθεση με την αντίληψη ορισμένων κύκλων για τις εγκληματικές και παράνομες πράξεις οι οποίες θεωρούν ότι εντάσσονται στην έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου.
Εντύπωση προκαλεί επίσης ότι από τα ονόματα που τάσσονται κατά της άοπλης ομάδας ασφάλειας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων,αρκετά από αυτά έχουν φοιτήσει και αναδειχθεί σε ιδρύματα του εξωτερικού στα οποία η πανεπιστημιακή ασφάλεια και φύλαξη θεωρείται δεδομένη και απαραίτητη εδώ και δεκαετίες.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ο οποίος έχει μιλήσει επικριτικά για το νομοσχέδιο και έχει ο ίδιος υπερηφανευτεί για τις καταλήψεις στις οποίες είχε συμμετάσχει ως νέος, έχει σπουδάσει στα πανεπιστήμια του Σάσσεξ και της Οξφόρδης της Αγγλίας στα οποία πανεπιστήμια τα σύστημα φύλαξης σε αντίθεση με το ελληνικό σύστημα, είναι ιδιαίτερα αυστηρό με υπηρεσία φύλαξης του πανεπιστημίου να βρίσκεται σε επιφυλακή, με κάμερες τοποθετημένες σε όλους τους χώρους και κέντρο παρακολούθησης εικόνας και ήχου σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο. Σε περίπτωση εγκληματικής ενέργειας σαφώς οι υπηρεσίες φύλαξης μπορούν να επικοινωνήσουν άμεσα με την βρετανική αστυνομία για επέμβει. Οι φοιτητές έχουν την κωδικοποιημένη φοιτητική τους κάρτα με την οποία εισέρχονται αυτόματα στους πανεπιστημιακούς χώρους και μόνον με αυτή.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης τάχθηκε σθεναρά εναντίον της νομοθεσίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη ενώ σε δηλώσεις του εξήγησε ότι σε κανένα πανεπιστήμιο στο οποίο φοίτησε ή δίδαξε δεν υπήρχε πανεπιστημιακή αστυνομία. Κι όμως μέχρι την υπουργοποίησή του τον Ιανουάριο του 2015 υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας (για την ακρίβεια στο Lyndon Johnson Graduate School of Public Affairs του Όστιν). Παραδόξως το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο, όπως και τα περισσότερα στις ΗΠΑ, όχι απλώς έχει ιδιωτική ασφάλεια και σεκιούριτι για την ασφάλεια φοιτητών και προσωπικό αλλά διαθέτει αυτόνομο αστυνομικό τμήμα, το οποίο διαφημίζει κιόλας την παρουσία του από το 1968, διαφήμιζοντας μεταξύ άλλων στην ιστοσελίδα του (https://police.utexas.edu/) το κτίριο, τις εγκαταστάσεις -ανάμεσά τους το κρατητήριο και ο ειδικός χώρο κράτησης – το προσωπικό των 100 (πλήρως οπλισμένων) ενστόλων και τις αρμοδιότητές του εντός του πανεπιστημίου.
Επίσης, μετά τη διδακτορική του διατριβή στην οικονομική θεωρία, στο Πανεπιστήμιο του Έσεξ δίδαξε στο ίδιο πανεπιστήμιο της Αγγλίας. Αργότερα, το 1985, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Νόργουιτς της Ανατολικής Αγγλίας για δύο χρόνια και το 1987 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Μάλιστα, από το 1988 έως το 2000 δίδασκε οικονομική θεωρία και πολιτική φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ της Αυστραλίας, όπου λειτουργεί ανεξάρτητο τμήμα ασφάλειας (Campus Security and Emergency Management) το οποίο συνεργάζεται στενά με την τοπική αστυνομία, που έχει δικαίωμα συλλήψεων και επιβολής προστίμων ενώ συνήθως επικεφαλής του τμήματος είναι πρώην υψηλόβαθμος αστυνομικός, ο οποίος λειτουργεί και ως σύνδεσμος του πανεπιστημίου με την αστυνομία. Πολλοί απόστρατοι του στρατού και συνταξιούχοι αστυνομικοί έχουν εργαστεί στο ίδιο πανεπιστήμιο τα τελευταία 40 χρόνια, σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου της Αυστραλίας.
Παρόλα αυτά, όπως στην περίπτωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ο Γιάνης Βαρουφάκης κατά την διάρκεια των σπουδών του αλλά και αργότερα ως καθηγητής βρισκόταν πάντα υπό την εποπτεία του βρετανικού πανεπιστημιακού συστήματος με κάμερες, πανεπιστημιακό προσωπικό ασφάλειας, κωδικοποιημένες κάρτες εισόδου και άλλα μέτρα που δεν θα επέτρεπαν να φτάσει ποτέ η κατάσταση ενός βρετανικού πανεπιστημίου στην κατάσταση των ιδρυμάτων της Αθήνας.
Επίσης βολικά δεν έγινε αναφορά από τους τους επικριτές του νομοσχεδίου στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ το οποίο έχει στη διάθεσή του και στο χώρο του σώμα αστυφυλάκων που περιπολεί στους χώρους του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Υπάρχουν περίπου 20 έως 30 αστυφύλακες που λειτουργούν ως υπηρεσία ασφάλειας και διαχείρισης του πανεπιστημίου με την αστυνόμευση αυτή να υπάγεται στο αστυνομικό αρχηγείο της περιοχής του Κέιμπριτζσαϊρ.
Κάτω από το ίδιο σύστημα ασφάλειας και φύλαξης των βρετανικών πανεπιστημίων βρέθηκε ο Κώστας Ζαχαριάδης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος προχώρησε σε μεταπτυχιακές σπουδές σε ακαδημαϊκό ίδρυμα στο Μάντσεστερ της Αγγλίας. Ο ίδιος όμως σε δημόσιες δηλώσεις του επανειλημμένα δήλωσε, ξεκάθαρα, ότι το “άσυλο καλύπτει πλημμεληματικού χαρακτήρα πράξεις”. Μιλώντας βέβαια για το άσυλο των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων στην Ελλάδα και όπως το αντιλαμβάνεται εκείνος και όχι για το ακαδημαϊκό άσυλο στο Μάντσεστερ.
Ο Έλληνας ακαδημαϊκός και πολιτικός Θεόδωρος Φορτσάκης, υποψήφιος βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία τάχθηκε και εκείνος κατά της νομοθεσίας για πανεπιστημιακή αστυνομία. Ο ίδιος έχει σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Παντεόν-Ασσάς της Σορβόννης ενώ υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πάνθεον-Σορβόννη. Τα γαλλικά πανεπιστήμια που παραμένουν υπόδειγμα ελεύθερης σκέψης και διακίνησης ιδεών έχουν δεχθεί αρκετές φορές την επίσκεψη της αστυνομίας η οποία έχει εκκενώσει τις παράνομες καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων και τους φοιτητές που απειλούσαν ακαδημαϊκούς και φοιτητές με βιαιότητες. Η πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου της Σορβόννης Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ έχει δηλώσει ότι έβαλε την αστυνομία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης 22 φορές.
Άλλα ηχηρά ονόματα που σπούδασαν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού με σοβαρές προδιαγραφές ασφάλειας και εναντιώνονται στο νομοσχέδιο είναι το όνομα του Κώστα Γαβρόγλου απο το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος έχει σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ και του Κείμπριτζ ενώ είναι και διδάκτωρ του Τμήματος Φυσικής του Βρετανικού Πανεπιστημίου Imperial College, ενώ ο πρώην υπουργός Νίκος Παππάς σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου στη Σκωτία όπου και έζησε για πολλά χρόνια.
Οι βουλευτές που έχουν σπουδάσει και διδάξει στο εξωτερικό και καταψήφισαν ή επέκριναν το νομοσχέδιο της πανεπιστημιακής αστυνομίας είναι αρκετοί όπως ο Γιώργος Κατρούγκαλος, ο Χάρης Μαμουλάκης, ο Χριστόφορος Βερναρδάκης, ο Γιώργος Καμίνης και οι σπουδές τους συμπεριλαμβάνουν μια πληθώρα χωρών όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Βέλγιο και άλλες.
Οπότε αναρωτιέται κανείς εάν η αντίθεση στο νομοσχέδιο είναι ειλικρινής και επιδιώκει την τροποποίησή του προς μια πιο ανεξάρτητη ή ακαδημαϊκή φύλαξη χωρίς να εμπλέκεται η αστυνομία ή πρόκειται στην ουσία για μια απόρριψη του συνόλου των προτάσεων για αλλαγές στα πανεπιστημιακά ιδρύματα ώστε να συνεχίσει να χρησιμοποιείται και να εργαλειοποιείται η παιδεία και ο πανεπιστημιακός χώρος για τους πολιτικούς σκοπούς κάποιων συγκεκριμένων χώρων και των πολιτικών τους συγγενών.
